Vroeger hadden de fabrikanten van auto’s geen idee hoe lang hun machines mee zouden kunnen.
Na de eerste 500 kilometer terug naar de garage voor een ‘eerste beurt’ en daarna netjes elke 5000 kilometer olie verversen, om de 10.000 een ‘grote beurt’ en met 100.000 kilometer was de auto eigenlijk vaak wel op. Niet dat hij het dan niet meer deed, maar dan was je aan een volgende toe, die ‘beter’ was. Tenminste zo zag mijn vader dat.
Bij zijn eerste auto’s was dat inderdaad een spannende gebeurtenis. Eén keer heb ik het zelf gezien in de Opel die we toen hadden. Van 99999 ging de teller naar 00000. Meer dan 5 cijfers waren op de teller niet voorzien. Kennelijk had de fabrikant niet gedacht dat er ooit zo veel kilometers met een auto gereden zou worden.
Mijn vader kocht nooit een tweede hands auto. Hij vond dat je dan ‘andermans ellende’ kocht en gaf er de voorkeur aan telkens een nieuwe te kopen. Erg merkvast was hij niet. Voordat hij een auto voor z’n werk nodig had leende hij in het weekend wel eens een 2CV. We gingen er mee naar het bos of het strand. Zijn eerste eigen auto was een Renault Dauphine, zo’n leuk rond modelletje. We pasten er met het gezin maar nét in. Net als in de BMW 600 die daar op volgde. Bij dat merk kwam hij terecht omdat er een dealer bij ons in de straat was. Wat volgde waren minstens 2 Opels, een stuk of 3 Peugeots, een Citroen DS (de mooiste auto die we ooit hadden vond ik) en toen kwamen Volvo’s en vervolgens nog een ratjetoe aan merken. Kennelijk was hij na enige tijd uitgekeken op een bepaald merk of hij had een vriend of kennis die hem op andere gedachten bracht.
En telkens dus inruilen voordat de 100.000 kilometerstand bereikt was want ‘dan krijg je er nog wat voor terug’. En gelijk had hij. Mijn eerste auto’s waren gebruikte exemplaren en er was altijd wel wat mee aan de hand. Toen ik zakelijk ging rijden heb ik zijn advies dan ook maar gevolgd en heb nieuwe auto’s uitgezocht. In plaats van de kilometerstand keek ik dan naar de leeftijd en werd hij zo rond de twee of drie jaar ingeruild voor een nieuwe.
Tegenwoordig kijk ik eigenlijk naar geen van beide meer. Mijn laatste/huidige Volvo had niet meer dan 160.000 km op de teller toen ik ‘m kocht. Het is een fijne V70 van inmiddels bijna 18 jaar oud en hij wordt netjes onderhouden door de Volvodealer waar ik ‘m kocht. Technische gezien zou hij best een ‘klokje rond’ kunnen halen, maar gezien de weinige kilometers die ik rij zit het er niet in dat ik zelf ga doen. Maar voorlopig blijft mijn V70 toch nog maar even bij mij.
Immers …
Volvo for life
Reactie plaatsen
Reacties