#71 Blauw

Als ik mensen tref gaat het vaak over Volvo. Ik hoor dan wel dat ik blauw bloed moet hebben, Volvoblauw om precies te zijn. Dus, een onderzoek.

De eerste Volvo waar ik mee te maken had was een rode Amazon met een wit dak. Het zal midden jaren 60 geweest zijn en we stonden op een camping in Zuid Frankrijk. Ik was een jaar of 14 en mijn vader had een Peugeot 404. Naast ons kwamen Nederlanders staan. Twee broers en een vriend die de Volvo van de ouders mee hadden. Ik mocht wel met ze mee naar de oceaan, mijn eerste ritje in een Volvo. Ik vond het maar een kaal ding. Die auto heeft niet eens een handschoenenkastje zag ik.

Het zou een paar jaar duren voor mijn vader een VOLVO kocht. Eigenlijk toevallig omdat de garage waar ze altijd kwamen ineens VOLVO’s ging verkopen. Achteraf denk ik dat dat kwam omdat ze DAF dealer waren en dat merk toen door VOLVO werd overgenomen. Mijn vader en z’n compagnon kochten beide een 144, de onze was groen, die andere blauw.

Toen ik in 1973 ging werken bleek de baas van het bedrijf een 164 te hebben voor het dagelijkse ritje van Laren naar kantoor in het centrum van Amsterdam. Ik vond dat toch wel een stapje meer dan de 144 van m’n pa maar ik mocht er alleen naar kijken.

Mijn eerste échte eigen Volvo was een 245 VAN, dus zonder achterbank. Ik had vaak veel spullen te vervoeren en dus was die achterbank helemaal niet nodig. Maar het was wel een échte VOLVO waarmee ik onderweg was. Toen de 440 werd aangekondigd werd die besteld. Met Autovisie bezocht ik de fabriek in Born en ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik daar mijn eigen auto heb zien bouwen. Een week of 3 later stond de zwarte TT-04-RV te glimmen op de stoep.

Vervolgens reed ik wat andere merken maar toen begin 1992 de 850 uit kwam wilde ik die hebben. Ik bestelde een GLT in bordeauxrood. Eigenlijk wilde ik een echte rode maar dat werd toch wat té opzichtig geacht om mee bij m’n klanten aan te komen.

Sindsdien is er eigenlijk geen ander merk dan VOLVO meer ter sprake geweest. Het werd gewoon elke 2 of 3 jaar een nieuwe. Van de 850 naar de XC70, tussendoor een S60 en een S70 maar uiteindelijk toch weer een Estate. Voor mij een VOLVO zoals hij hoort te zijn.

Kortom ja, ik vind Volvo een mooi merk, ik rijd er inmiddels 30 jaar onafgebroken in en ik wil niets anders maar de jaarlijkse controle bij de huisarts wees toch uit dat mijn bloed gewoon rood is, mooi rood vond ik, dat dan wel weer.

Immers …
Volvo for life