Ooit had ik het plan om te emigreren naar Australië. Ik kwam net van school en had geen idee wat ik zou gaan doen. Toen ik een advertentie tegenkwam waarin een voorlichtingsbijeenkomst in hotel Krasnapolsky (dat moet je een Amerikaan eens laten uitspreken) werd aangekondigd besloot ik daar eens te gaan luisteren. Het werd een desillusie. Ze zaten daar helemaal niet te wachten op mensen met een MEAO opleiding. Loodgieters en timmerlieden hadden ze nodig, mensen die een écht vak geleerd hadden. Tja, en dat had ik niet. Gelukkig vond ik niet veel later een leuke job en het is allemaal toch wel goed gekomen.
Maar dat emigreren blijft tot de verbeelding spreken. Ik kijk wel eens naar televisieprogramma’s die mensen volgen die hun buitenlandse droom achterna gaan. Verbaasd zie ik dan een stel dat zonder noemenswaardige kennis van de taal van het land waar ze naar toe gaan de verhuiswagen vol stouwt en het leven in Nederland achter zich laat. Niet veel later komen ze er achter dat de gewoontes en gebruiken in dat andere land toch wel iets anders zijn dan in het vaderland en met hangende pootjes komen te terug of ze belanden in plaats van de camping of B&B die ze gepland hadden in eenzelfde arbeidsomgeving als die ze in Nederland achter zich hadden gelaten. Financieel armer maar een ervaring rijker zullen we maar denken.
Maar het kan ook goed gaan. In mijn kring van vrienden en bekenden bevindt zich best een aantal dat zich goed heeft voorbereid en waarbij alles als gepland is gegaan. Met mijn affiniteit voor Volvo, Scandinavisch design en de manier van leven in het noorden zou Zweden een mogelijk emigratieland voor mij zijn. Ik werd er weer mee geconfronteerd door de nieuwste TV serie die zich rondom emigratie naar o.a. Zweden afspeelt. Even gaat het dan weer kriebelen maar als je dan snel de voors en tegens naast elkaar zet heb ik eigenlijk geen reden om uit te roepen dat ik vertrek. Zweden is mooi voor vakantie maar de winters zijn me er te koud en te lang. Ik heb geen zin om de taal nog goed te gaan leren en ben op een moment in het leven beland waar ik gewoon tevreden ben met wat ik heb.
Dus nee, ik vertrek niet maar hou me lekker bezig met de dingen die ik hier leuk vind. Wellicht nog eens voor een langere vakantie naar Zweden maar dan wacht ik even tot het nieuwe VOLVOmuseum in Göteborg klaar is. Dat lijkt een bijzondere beleving te worden waarbij ik hoop dat de sfeer van het oude museum, met veel oude en bijzondere modellen terug te vinden zal zijn.
Reactie plaatsen
Reacties