Om te beginnen wil ik natuurlijk Paul van harte feliciteren met dit jubileumnummer. Ik vind het een eer dat ik er vanaf het begin bij mocht zijn en dit is derhalve ook het 60ste verhaaltje dat ik schrijf.
Een auto moet het in mijn beleving gewoon doen. Zo erger ik me al een paar dagen aan de melding dat ik een schoonmaakdisk in de DVDspeler van het navigatiesysteem moet doen. Ik stel dat alsmaar uit want het is me te koud om door de auto te gaan kruipen op zoek naar dingen waarvan ik niet weet waar ze zijn.
Maar vandaag dreigde ik toch in actie te moeten komen. Niet door de weigerachtige navi maar omdat er plotseling lampjes bleven branden die uit zouden moeten zijn. Ik had een rit gemaakt en de auto op de oprit geparkeerd. Ben naar binnen gegaan om wat spullen te pakken. Toen ik terug kwam bij de auto waren alle richtingaanwijzers aan de passagierskant aan en bij nadere beschouwing bleek dat ik helemaal geen richting meer kon aangeven. Zoals dat tegenwoordig gaat ging ik eerst maar eens via Whatsapp bij m’n vrienden te rade. Ik kreeg wat suggesties maar die gaven geen oplossing, in de handleiding kon ik ook niets vinden en dus besloot ik de dichtstbijzijnde Volvodealer op te zoeken.
De vestiging in mijn dorp (hoi Ben want kunnen we voor je doen) is een paar maanden geleden opgeheven en dus moest ik het bij de vestiging in de stad verderop gaan proberen. Voldoende parkeerplek voor de deur, mondkapje op en ik meldde me bij de balie. Oh jee, dat ziet er niet goed uit mijnheer. Dat zou wel eens heel ingewikkeld kunnen zijn. Kunt u de auto hier achterlaten, dan gaan we morgen kijken want we zitten met zieken en alle monteurs zijn bezig. We hebben wel een leenauto voor u maar die zijn allemaal weg en komen pas eind van de middag terug. Natuurlijk kunt u daarop wachten, neem koffie en we laten het u weten als er een auto beschikbaar is.
Ik heb me comfortabel geïnstalleerd, onbewust van het feit dat ik juist vandaag m’n Volvo-Forum CREW bodywarmer aan had. Op tafel diverse oudere exemplaren van Volvo Drive Magazine en nadat ik naar de wifi code had geïnformeerd, had ik de broodnodige verbinding met de buitenwereld. Ik had me volledig ingesteld op minstens twee uur wachten toen de receptionist na een half uur bij me aan tafel kwam met mijn sleutel en de woorden ‘hij doet het weer’. We hebben de auto even naar binnen gereden, de accu losgemaakt en even later weer vast en toen was het euvel verholpen. De oorzaak? We zullen het niet weten totdat het nogmaals gebeurt.
En zo kon ik, veel sneller dan ik dacht, weer op huis aan. Met dank aan de Volvodealer die ondanks de drukte toch tijd vond om me even tussendoor te helpen. En die bodywarmer? Nee, die is niemand opgevallen.
Immers …
Volvo for life
Reactie plaatsen
Reacties