In mijn werkzame leven was ik veel onderweg. Ik bezocht leveranciers en klanten in binnen- en buitenland. De verre afstanden vanzelfsprekend per vliegtuig en binnen Europa was de Volvo meestal mijn vervoer.
Bijna overal waar ik kom is er wel een herinnering en zo werd ik laatst gebeld door een klant-van-vroeger die vroeg of ik wellicht belangstelling had voor een 240 GL. De auto was van Henk, zijn schoonvader geweest en hij had ‘m enkele jaren eerder overgenomen toen die niet meer mocht of kon rijden.
Ik vroeg hem om wat foto’s en het kenteken en kwam tot de conclusie dat ik die auto kende. Sterker nog, ik wist nog precies hoe de aankoop gegaan was. Henk was een eenvoudige fabrieksarbeider die van z’n hobby z’n beroep had gemaakt, een bedrijfje was begonnen en daar goed de kost mee kon verdienen. Elke keer als ik bij hem kwam zaten we in de nette voorkamer, kreeg ik ouderwetse koffie met opgeklopte warme melk en bespraken we al wat er zo te bespreken viel. En elke keer liep hij met mij mee naar auto en vertelde dat zijn grootste wens toch wel een echte Volvo zou zijn.
Op een zekere dag belde hij kantoor en vroeg naar mij. Ben jongen, ik heb wat spullen nodig maar die moet je zelf komen brengen want ik moet je wat vertellen. Die avond stopte ik voor zijn deur en voor ik kon uitladen troonde hij mij mee naar de zijkant van het huis, waar hij een nieuw afdak had getimmerd. En onder dat afdak stond zijn trots, een spiksplinternieuwe 240 GL, een blauwe.
We bekeken de auto uitvoerig en ik moest mee naar binnen en kreeg de bekende koffie verkeerd en een stuk taart, want de Volvo moest gevierd worden. Eenmaal in de nette kamer greep hij in een zakje van zijn overhemd en haalde daar een envelopje uit. Dit is voor jou ! Ik heb er een van de dealer gekregen en heb er speciaal ook een voor jou gevraagd want jij bent een grote Volvoliefhebber. In mijn hand lag een klein zilveren speldje, het V O L V O beeldmerk.
Daar moest ik aan denken toen ik op de foto’s de Volvo van Henk weer terug zag. Een blauwe GL, handbak, stoffen bekleding. Hoofdzakelijk gebruikt om op zondag mee naar de kerk te rijden en zo af en toe een klant te bezoeken. Daardoor niet veel kilometers gereden en nog best in nette staat.
Het speldje ligt na al die jaren nog steeds in mijn vitrine. Een dierbare herinnering.
Immers …
Volvo for life
Reactie plaatsen
Reacties